Integracja HL7 ma na celu automatyzację wymiany informacji pomiędzy stroną zlecającą wykonanie badania (np. Szpital) a stroną wykonującą badanie (Zakład patomorfologii).

W podstawowym modelu, integracja HL7 realizuje dwa procesy:

• rejestrację skierowania na wykonanie badania
• przekazanie do zleceniodawcy wyniku badania

Przekazanie informacji pomiędzy stronami odbywa się poprzez przekazanie specjalnie formatowanej wiadomości, zwanej komunikatem HL7, stąd też integracja HL7 zwana jest często komunikacją HL7.

Dzięki integracji HL7 zakład patomorfologii otrzymuje skierowanie na badanie natychmiast (bez opóźnień). Dodatkowo, takie skierowanie zawiera wszystkie potrzebne dane, które często są pomijane w klasycznym modelu z użyciem skierowań papierowych. Również szpital czerpie korzyści z integracji HL7 ponieważ wynik badania przekazywany jest do szpitala natychmiast i automatycznie oraz jest dostępny bezpośrednio w systemie szpitalnym (kierujący nie musi szukać dostarczonego dokumentu papierowego).

Osoba zlecająca badanie po stronie szpitalnej, wpisuje wszystkie dane skierowania w systemie szpitalnym (nie wypełnia skierowań papierowych). Całość danych ze skierowania (numer, dane pacjenta, lekarza kierującego, dane kliniczne) zostają automatycznie przesłane do systemu LISPAT (takie skierowanie pojawia się automatycznie na liście zleceń, bez konieczności ręcznej rejestracji).

W drugim kroku, kierujący wysyła do zakładu patomorfologii materiał do badania, oznaczając go numerem skierowania. Kierujący może, ale nie musi (to zależy od uzgodnień pomiędzy szpitalem a zakładem patomorfologii) dołączyć do materiału drukowaną kopię skierowania. W przypadku, gdy do materiału nie dołączono żadnego dokumentu papierowego, osoba pobierająca materiał po stronie zakładu patomorfologii powinna użyć systemu LISPAT, aby na podstawie numeru skierowania odczytać z komputera dane kliniczne do procesowanego materiału.

Po wykonaniu badań patomorfologicznych i zapisaniu wyniku badania w systemie LISPAT, system automatycznie wysyła wynik badania do zleceniodawcy. Nie ma konieczności drukowania wyniku badania. Całość wyniku, wraz z podpisem elektronicznym, pojawi się po stronie zleceniodawcy w systemie informatycznym szpitala.

Jest kilka elementów koniecznych aby poprawnie i skutecznie uruchomić komunikację HL7

1. Analiza opłacalności
2. Zgoda kierującego
3. Uzgodnienie szczegółów
4. Zestawienie fizycznego połączenia sieciowego
5. Instalacja i konfiguracja bramek HL7
6. Monitorowanie bramek HL7

Należy pamiętać, że integracja to proces który angażuje zasoby (ludzie, czas) i generuje koszty, zarówno po stronie zlecającego jak i po stronie zakładu Patomorfologii. W celu oceny kosztów integracji po stronie zakładu patomorfologii, należy skontaktować się z producentem systemu Patomorfolog.

Jedynie współpraca wszystkich stron zapewnia sukces integracji. Aby skutecznie przeprowadzić proces integracji przez HL7 należy uzyskać biznesową zgodę strony przeciwnej. Należy zadbać aby chęć wykonania integracji została wyrażona i zakomunikowana zarówno lokalnemu działowi IT jak i dostawcom oprogramowania.

Istnieje cały szereg detali, które należy uzgodnić, aby skutecznie zestawić i używać połączenia HL7.

Uzgodnienia te wykonywane są przez personel techniczny zleceniodawcy i zakładu patomorfologii – to dlatego tak ważne jest zakomunikowanie potrzeby integracji wszystkim uczestnikom procesu integracji i zapewnienie ich prawidłowej współpracy.

Wśród tych detali są:

Całość komunikacji HL7 odbywa się za pośrednictwem sieci internet. System szpitalny musi mieć możliwość połączenia się z systemem zakładu patomorfologii celem wysłanie skierowania; system zakładu patomorfologii musi mieć możliwość połączenia się z systemem szpitalnym celem wysłania wyniku. Jest oczywistym, że systemy informatyczne szpitala oraz zakładu patomorfologii są zabezpieczone przed włamaniem. W związku z powyższym jedynym sposobem na zapewnienie bezpiecznej komunikacji pomiędzy stronami jest zastawienie specjalnych kanałów VPN.

Uzgodnienie szczegółów oraz instalacja kanałów VPN, jest zadaniem dla działu IT szpitala oraz działu IT zakładu patomorfologii. Dostawca systemu patomorfolog nie uczestniczy w tym procesie.

Całość komunikacji HL7 odbywa się za pośrednictwem specjalnych ‘bramek HL7’. Bramki HL7 to specjalne oprogramowanie instalowane na serwerach zleceniodawcy oraz zakładu patomorfologii. Bramkę HL7 zainstalowaną w szpitalu dostarcza producent oprogramowania szpitalnego. Bramkę HL7 po stronie zakładu patomorfologii dostarcza producent systemu LISPAT (nie ma konieczności zakupu oprogramowania firm trzecich).

Komunikaty HL7 to tekst, posiadający specjalną strukturę i zawierający wszystkie potrzebne informacje aby złożyć zlecenie, czy odesłać wynik badania. Takie komunikaty są generowane przez specjalne oprogramowania i przesyłane pomiędzy serwerami.

Istnieje wiele standardów komunikatów HL7. Wersjami najpopularniejszymi w Polsce i wspieranymi przez system LISPAT są wersje 2.3 i 2.3.1. Istnieją jednak różnice w sposobie obsługi komunikatów przez różne systemy różnych producentów. Np. system firmy Asseco generuje trochę inne komunikaty niż system firmy Comarch, mimo że oba są zgodne ze standardem. System LISPAT pozwala na wprowadzenie odrębnej konfiguracji dla każdej integracji (dla każdego systemu szpitalnego) powodując modyfikacje generowanych komunikatów jak i rozumienie otrzymywanych komunikatów.

Skuteczność wymiany informacji wymaga ciągłego potwierdzania przez system odbierający informację, że komunikat został odebrany i zrozumiany. Komunikacja HL7 przewiduje dwa poziomy potwierdzeń:

1. Potwierdzenia transportowe
2. Potwierdzenia aplikacyjne

Potwierdzenia transportowe służą poinformowaniu systemu wysyłającego, że komunikat został ‘usłyszany’. Tego typu potwierdzenia nie dają odpowiedzi, czy system docelowy taki komunikat ‘do końca zrozumiał’. Jest tak dlatego, że zgodnie z założeniami wymiany informacji, potwierdzenie takie powinno być natychmiastowe (uzyskanie takiego potwierdzenia nie powinno trwać więcej niż kilka sekund). Kilka sekund, to zbyt mało aby przeprowadzić zaawansowaną analizę komunikatu i odpowiedzieć na wszystkie pytania go dotyczące. Taka ‘dogłębna’ analiza zajmuje zazwyczaj więcej niż kilka sekund. Aby umożliwić odesłanie do systemu wysyłającego komunikat potwierdzenia zawierającego wyniki ‘dogłębnej’ analizy wymaga wysłania potwierdzenia aplikacyjnego.

Potwierdzenie aplikacyjne jest komunikatem HL7, który jest odsyłany do systemu źródłowego po dowolnym czasie (od sekund do minut licząc od chwili odbioru komunikatu pierwotnego), i informujące system wysyłający wiadomość pierwotną czy jego (pierwotna wiadomość) przeszła procedurę sprawdzania i została prawidłowo przetworzona.

Jest istotnym żeby zrozumieć, że potwierdzenia transportowe i aplikacyjne mogą dawać skrajnie różną odpowiedź co do poprawności komunikatu. Potwierdzenie transportowe mówi tylko: ‘otrzymałem wiadomość, która na pierwszy rzut oka wygląda dobrze’. Potwierdzenie aplikacyjne może potwierdzić wcześniejszy komunikat, ale może też powiedzieć nam (np.) ‘wykonany element leczenia niezgodny ze zleconym’, co jest jednoznaczne z odrzuceniem komunikatu.

Schemat komunikacji HL7 realizowany przez system LISPAT wymaga aby potwierdzenia transportowe były wysyłane zawsze. Komunikaty aplikacyjne są opcjonalne i mogą zostać włączone stosownym ustawieniem konfiguracji. Jest tak dlatego, że nie wszystkie systemy szpitalne realizują potwierdzenia aplikacyjne.

Dla skutecznego monitorowania komunikacji HL7, konieczne jest zrozumienie budowy i mechanizmów działania bramki HL7.

Bramka HL7 zbudowana jest z 3 elementów

1. Moduł LISPAT - TCP - odpowiedzialny za odbiór komunikatów od zleceniodawcy oraz za wysyłanie komunikatów do zleceniodawcy.
2. Moduł LISPAT – Import - Odpowiedzialny za przetwarzanie przychodzących komunikatów HL7
3. Moduł LISPAT – Generate - Odpowiedzialny za generowanie komunikatów HL 7 z systemu LISPAT

Wymienione powyżej moduły działają jako serwisy na serwerze systemu LISPAT, jednak efekty ich działania oraz monitorowanie ich pracy można przeprowadzić z modułu głównego systemu LISPAT.

Poniżej przedstawiono schemat współpracy poszczególnych modułów podczas realizowania poszczególnych etapów komunikacji.

W tym schemacie, system szpitalny wysyła skierowanie na wykonanie badania. System LISPAT odbiera fizyczną komunikację przy pomocy modułu LISPAT TCP. Moduł LISPAT TCP przesyła komunikat do przetworzenia do modułu LISTAP Import. Moduł LISPAT Import zapisuje gotowe skierowanie na głównej liście badań.

W momencie, gdy użytkownik systemu LISPAT wpisze w rekordzie badania informację o dacie otrzymania materiału, system zleci do modułu LISPAT Generate wygenerowanie komunikatu zmiany statusu zlecenia. Po 20 minutach karencji komunikat taki zostanie wygenerowany i wysłany do modułu LISPAT TCP do wysłania. Moduł LISPAT TCP nawiązuje połączenie z systemem szpitalnym i przekazuje komunikat.

Moment, gdy system LISPAT zleca wysłanie komunikatu z wynikiem badania zależy od konfiguracji systemu. Zazwyczaj jest to moment złożenia podpisu elektronicznego, ale może też to być moment podania Daty ekspertyzy. Ten element konfiguracji nie jest dostępny dla Administratora systemu. Co ważne również, konfiguracja ta obowiązuje wszystkie integracje pomiędzy systemem LISPAT a systemami szpitalnymi.

W momencie, gdy użytkownik systemu LISPAT poda wymaganą datę (datę ekspertyzy lub datę podpisu elektronicznego), system zleci do modułu LISPAT Generate wygenerowanie komunikatu zmiany statusu zlecenia. Po 20 minutach karencji komunikat taki zostanie wygenerowany i wysłany do modułu LISPAT TCP do wysłania. Moduł LISPAT TCP nawiązuje połączenie z systemem szpitalnym i przekazuje komunikat.

W przypadku, gdyby system szpitalny obsługiwał potwierdzenia aplikacyjne, po pewnym czasie do modułu LISPAT TCP dotrze wiadomość dotyczące wysłanego komunikatu. Schemat wymiany informacji wyglądałby w następujący sposób.

W tym schemacie wymiany informacji ważne jest aby zrozumieć, że samo wysłanie komunikatu z wynikiem nie kończy procedury. System odbiorcy komunikatu (system szpitalny), może po sprawdzeniu odrzucić komunikat z podaniem powodu odrzucenia.