System LISPAT oferuje szereg możliwych mechanizmów integracyjnych, wliczając integracje HL7 oraz integracje z systemem P1 / IKP.

Kluczowe jest tutaj zrozumienie, że te dwie konkretne integracje (HL7 i P1) to dwie zupełnie rozdzielne kwestie a różnice pomiędzy nimi opisane są poniżej.

Integracja HL7 to połączenie systemów informatycznych szpitala i zakładu patologii tak, aby można było szybko i sprawnie wysyłać id odbierać skierowania i wyniki badań.

Podstawowe funkcje integracji to:

• Komunikacja Szpital > Zakład patologii
  • Lekarz wpisuje skierowanie do systemu szpitalnego
  • Patolog natychmiast widzi skierowanie
• Komunikacja Zakład patologii > Szpital
  • Patolog wpisuje wynik badania
  • Lekarz natychmiast widzi wynik

HL7 to rozwiązanie dla biznesu, któremu to się opłaca

1. Wdrożenie integracji HL7 to proces długotrwały (od podjęcia decyzji do uruchomienia połączenia może minąć od kilku tygodni do kilku miesięcy)
2. Wdrożenie integracji HL7 to proces bardzo kosztowny i obciąża on obie strony - zarówno szpital jak i zakład patomorfologii. Koszty wdrożenia po stronie szpitala to nawet około 100. tys. złotych (zależy od dostawcy systemu szpitalnego). Koszty wdrożenia po stronie zakładu patologii są znacznie niższe, jednak w obu przypadkach konieczna jest indywidualna wycena.

HL7 to rozwiązanie fakultatywne.

1. Nie ma wymagania prawnego, które zmuszałoby którąkolwiek ze stron do wdrożenia takiej integracji.
2. Mogą się pojawić naciski biznesowe na wdrożenie takiego połączenia

Integracja z IKP / P1 to wymagane prawem rozwiązanie, pozwalające zakładowi patomorfologii:

1. Rejestrację zdarzenia medycznego (wykonanie badania patomorfologicznego)
2. Indeksację wytworzonego dokumentu medycznego (wyniku badania patomorfologicznego) w platformie P1 oraz udostępnienie takiego wyniku na żądanie pacjenta.

Na podstawie tak przekazanych informacji, pacjent logując się do IKP:

1. widzi informację o wykonaniu badania patomorfologicznego
2. może pobrać wynik badania (o ile dokument zostanie zaindeksowany jako dokument on-line)

Jak wyjaśniono powyżej, te dwie integracje nie mają ze sobą wiele wspólnego, poza tym, że obie usprawniają przekazywanie dokumentacji medycznej, jednak:

• HL7 - integruje zakład patologii ze zleceniodawcą (szpitalem)
• P1/IKP - integruje zakład patologii z NFZ i z pacjentem.

Istnieje kilka schematów współpracy czterech stron (pacjenta, szpitala, zakładu patomorfologii i NFZ). Wyjaśniono je poniżej na schematach.

W klasycznym schemacie, szpital wysyła do zakładu patomorfologii skierowania i otrzymuje wynik na papierze. Pacjent otrzymuje wynik od lekarza klinicysty w szpitalu.

W nowszym schemacie, szpital dysponując systemem szpitalnym wytwarza elektroniczną dokumentację medyczną i rejestruje zdarzenie medyczne oraz indeksuje dokumentację w P1/IKP. W efekcie, pacjent może otrzymać dokumentację zarówno od lekarza (na papierze) jak i odebrać ją przez IKP.

Istnieje odwrotny do powyższego scenariusz, w którym to zakład patomorfologii wytwarza dokumentację medyczną związaną z badaniem patomorfologicznym i udostępnia ją pacjentowi poprzez P1/IKP.

Powyżej opisane schematy opierają się o klasyczny system wymiany skierowania / wyniku badania z pominięciem systemów informatycznych. Istnieje jednak możliwość połączenia systemu szpitalnego i systemu zakładu patomorfologii przy pomocy interfejsu HL7.

Jednak istnienie tego połączenia (integracji) oznacza tylko ułatwienie wymiany skierowania i wyniku pomiędzy lekarzem kierującym a patomorfologiem. Nie zmienia to potencjalnych schematów przekazywania wyników pacjentowi.

W dalszym ciągu istnieją dwie możliwosci:

System LISPAT wspiera każdy z tych schematów wymiany informacji i integracji.